Қағыс естимін деп...

Ақыры ашылдым ғой, соңына дейін ашылайын:). Универ жайлы айтқанда еріксіз осы жағдай есіме түседі. Сегізінші наурызға жақын күндердің бірі. Екінші курс болуы керек ұмытпасам. Біздің факультеттің балалары журфактың үшінші залында мейрамға арнап концерт қойды, ішінде КВН-ы бар, өте қызықты өтті. Содан шығып келе жаттық, қасымда Гүлфат, Нұрзада деген құрбыларым бар. Жасырып не қылайын, журфакта маған ұнайтын бір бала бар-тұғын. Соны көрсем, әшейінде ауыз жаппас басым, жер шұқиды да қалады. Сонымен, оны көрмес үшін өзіміздің этажбен өтіп түсейікші деп өтініш жасадым қыздарға. Көріп қалуым ықтимал ғой әйтпесе. Бірақ біздің қыздарға қызық керек, көнбей қойды. Амал жоқ журфакпен, екінші этажбен, дәлірегі этаждан түсіп келе жаттық. Қыздар қатты сөйлей бастады, мен жай сөйлеулерін өтіндім. Қырсықтар: «Не, Пәленшиев Түгенше естіп қалады деп қорқасың ба?»-деп бұрыла беріп еді(әрине, атымен атады), дәл алдымыздан Түгенше шығыыыыыыыып келе жатыр. Тірідей өлтірді мыналар мені!.. Дым болмаған кісідей сәлемдесіп өте беріп ем, «мейрамыңмен!!!» дегендей болды. Бірақ мейрамға әлі ерте-тін. Бесі ма сондай әйтеуір. Бірақ сол мейрамға арналған концерттен шыққан маған сегізі басталып қойғандай көрінген. «Рахмет!!!»-дедім мен де мәз боп. «Рахмет??? неге?»деп сұрады ол. «Енді, мейрамыңмен деген жоқсың ба?»-десем, «Жоқ, медианетке кетіп барасың ба? деп сұрадым»-дейді. Есі бар кісі шыдар тұра алмас еді, құрбыларым жатып қалды. Менде күлер шама жоқ...